Even een tussendoortje. Ik ontving een Liebster Award! Dat is een ‘prijs’ die bloggers aan andere bloggers geven. Je leert nog eens nieuwe blogs kennen op die manier. Ik kreeg drie vragen van medeblogger Mevrouw Money Wenkbrauw. Hierbij de antwoorden. En zoals het hoort, geef ik de Liebster Award ook weer door!
Groeten uit het Ezelparadijs. Ja, ik ben er weer. Maar dit keer met een speciale reden. Marleen, de eigenaar, is in Nederland. Ze vond het fijn als ik in de tussentijd een beetje sturing kwam geven. Of toch maar geen sturing?
Hoe samenwerken en leiderschap óók kan.
Ik ben even terug in Nederland. Niet geheel toevallig in het weekend dat ik jarig ben en voornamelijk voor de gezelligheid. Om tijd door te brengen met mijn ouders, vrienden te zien, mijn katten een grote knuffel te geven, goed bier te drinken, weer even door Amsterdam te fietsen en door de duinen te wandelen.
Het is maandag vandaag. Maar het had ook een willekeurige andere dag van de week kunnen zijn. Voor mij dan. Voor jullie is het nu waarschijnlijk 1e kerstdag. Ik ga zo de kattenbakken schoonmaken.
De 6 voordelen van geen kerst vieren (en vooruit, 1 nadeel).
De meest gehoorde uitspraak tot nu toe: je hebt wel een lekkere week uitgezocht om naar Nederland te komen! Code rood, Hollandscher kan het bijna niet. Maatschappij-ontwrichtend weer. Ik heb het geweten. In plaats van vrienden te zien, had ik vandaag een lege agenda.
Ik ben even terug in Amsterdam. En dat is – los van het weer – best raar.
Vroeger, toen ik nog in mijn het-kan-niet-fase zat, dacht ik dat ik nooit zonder Amsterdam zou kunnen. En toen ging ik 4 maanden weg in de zomer van 2015 en bleek ik mijn stad geen minuut gemist te hebben. Ik ben dol op Amsterdam hoor. Maar ik kan dus best zonder. De vraag is: kan ik ook zonder het stadsleven?
Lonneke hier, vanaf de Veluwe. Kunt u mij lezen? Ik ben aan het oefenen voor de Camino del Norte. Ook wat het bloggen betreft, want dat moet straks even vanaf mijn telefoon.
Let op. Hier volgt een niemendalletje.
Mensen vragen al een tijdje of ik al aan het aftellen ben. Bij deze. Er hangt een whiteboard in mijn woonkamer. Daarop hou ik sinds het Pinksterweekend bij hoeveel dagen er nog over zijn. Vandaag staat er ’28’.
De rest van het whiteboard is gevuld met mijn to do list, die nog elke dag groeit.
Weten jullie nog dat ik een pleegpoes had uit het dierenasiel? De onfortuinlijke Rembrandt a.k.a. Saske, die in januari met een gebroken dijbeen werd gevonden op het Amsterdamse Rembrandtplein?
Het verhaal heeft een happy end gekregen! Het meisje heeft een thuis gevonden bij een lieve mevrouw, die haar net zo wil verwennen als haar eigen kinderen en kleinkinderen.
Onlangs schreef Asha ten Broeke een column in Opzij over performance of femininity. Ze vroeg zich af of vrouwen knellende panty’s en hoge hakken dragen uit vrije wil, of omdat de omgeving dat van ze vraagt. Het antwoord is vast een combinatie van die twee. Feit is dat we (m/v) ons qua kledingkeus meestal conformeren aan onze omgeving.
En laat de dresscode op het Spaanse platteland nou bijster informeel, comfortabel en functioneel zijn!