Ik heb weer Spaanse les gehad. Een hele week en daarna ben ik gaan spijbelen. Maar ik heb er wel het een en ander aan overgehouden. Iets met een sociaal leven en expats. En een terras in Cangas de Onís.
Het lot van emigranten
Mijn Spaans is nog zeker niet op het niveau waarop ik het hebben wil. En gek genoeg spreek ik hier minder Spaans dan je zou denken. Er zitten dagen bij dat ik alleen maar tegen mijn katten praat. En als ik hier bezoek heb of ergens op bezoek ga, dan is de voertaal bijster vaak Engels of ook gewoon Nederlands.
Buitenlanders gaan veel met buitenlanders om.
Het is het lot van veel emigranten: buitenlanders gaan veel met buitenlanders om. Je hebt nou eenmaal veel gemeen. In mijn geval een stuk meer dan met de gemiddelde Asturiaanse plattelander.
Spaanse les
En dus spreek ik eigenlijk alleen Spaans met Andrés, een sporadische keer met gehuchtsgenoten, en verder met de postbode, de bezorgjongen, de caissière en de loodgieter. Dat schiet niet op. Dus toen ik ontdekte dat er in Cangas de Onís gratis Spaanse les is voor buitenlanders, dacht ik: daar moet ik zijn!
De lessen worden gegeven door een onderwijsinstelling voor volwassenen. Elke maandag en woensdag van vijf tot zeven. Het doel is om buitenlanders te helpen om hier te integreren en een leven op te bouwen. Een soort NT2 dus.
Fotokopieën
Vorige week maandag ging ik er voor het eerst heen. Ik kwam terecht in een klasje met een stuk of twaalf anderen. Het onderwerp was het werkwoord zijn. Nou is dat in het Spaans iets lastiger dan in de meeste andere talen, want er zijn er twee: ser en estar. Je moet dus weten wanneer je het ene werkwoord gebruikt en wanneer het andere.
Maar ser en estar is wel absoluut beginnersniveau.
Twee uur lang vulden we ontbrekende woorden in.
We gingen oefeningetjes maken. Je weet wel: fotokopieën met zinnen waarin je het ontbrekende woord moet invullen. Klassikaal gingen we het rijtje af. En nog een oefening. En nog een. Twee uur lang vulden we ontbrekende woorden in bij zinnetjes op fotokopietjes.
Het terras
Daarna gingen we naar het terras. En toen werd het leuk. Ik kletste bij met de Amerikaanse Barbara en Jim, die ik via het Ezelparadijs kende en die ook in het klasje bleken te zitten. Ik leerde de Belgische Roberto kennen. En de Duitse Ingo, wiens schoonouders bij mij beneden in het dorp wonen. En Julia, de buurvrouw van Kerry, een Engelse vriendin uit mijn Ribadesella-tijd. En ‘Jen and Ben’, die op een uur lopen bij mij vandaan een bouwval hebben gekocht.
Een gezellige expatkliek van met name Engelsen. Ik geloof dat Jill me meteen bij de eerste nazit die ik meemaakte voor een potluckdinner met kerst heeft uitgenodigd.
Drie jaar lang
Maar ja, die Spaanse les vooraf. Dat was best een beproeving. Die woensdag zat ik weer keurig om vijf uur in de klas. We gingen verder met de werkwoorden ser en estar. En met nieuwe fotokopieën. Twee uur lang. Bij de borrel achteraf begreep ik van Jill en Roberto dat het altijd zo gaat. Zij bleken dit al drie jaar te doen. Twee keer per week twee uur les met fotokopietjes op beginnersniveau.
‘Waarom?’ vroeg ik. ‘Vanwege dit,’ Jill gebaarde naar de tafel, ‘het is mijn sociaal leven.’
Spijbelaar
Deze maandag was ik weer present. Niet om vijf uur, maar om zeven uur op het terras.
‘Jij spijbelaar!’ riep Julia.
Woensdag was ik iets eerder. Om half zeven liep ik het terras op en daar zaten Jill en Peter. ‘We zijn niet naar de les gegaan,’ verontschuldigde Jill zich. ‘Ik ben niet zo lekker en dan trek ik het echt niet om twee uur lang interesse te veinzen.’
In de klas zitten mensen die al jaren niks leren.
De school die zegt buitenlanders voor te bereiden op hun nieuwe leven in Spanje komt niet verder dan invuloefeningetjes op kopietjes. In de klas zitten mensen die al jaren in Asturias wonen. En die al jaren niks leren. Maar achteraf is het heel gezellig.
Geschiedenisles
De school biedt ook tweede kansonderwijs aan voor Spaanse volwassenen. Zo is er maandag van zes tot acht een geschiedenisklasje. Woensdag ben ik naar het schoolhoofd gegaan om te vragen of ik in dat klasje mag. Van het schoolhoofd mag het als het van de geschiedenisleraar mag. Ik had die leraar vorige week toevallig al ontmoet en hij begon meteen over de hertog van Alva en of ik daar nog boos over was.
Expat hangout
Ik wilde mijn Spaans verbeteren en ik heb een vaste expat hangout ontdekt. Waar we in het Engels kletsen over ons leven hier in Asturias. En zo ben ik qua Spaans leren weer terug bij af. Ik heb mijn hoop gevestigd op de geschiedenisklas.
Maar de borreluurtjes op maandag en woensdag staan in mijn agenda.
Volgens mij kan jij je prima redden in het Spaans, maar het opbouwen van je sociale leven is veel belangrijker om je voorgoed te settelen.
Maar voor een sociaal leven dat niet geheel uit immigranten bestaat, moet ik toch echt nog wel aan mijn Spaans trekken hoor!
Heerlijk dit 🤣
Als je een tv hebt.. naar kinderprogramma’s kijken zoals sesamstraat en jeugdjournaal.. daar steek je de basis van op.. want vaak ook beeldmateriaal erbij..
Geen tv, maar af en toe kijk ik op internet naar een Spaanse serie en de radio staat hier regelmatig aan.
Ja! Mocht je van lekker eten houden… Toen ik in Duitsland woonde leerde ik de taal via kookprogramma’s. “Nu snijd ik de tomaten” terwijl je de tomaten snijdt. Is echt een mooie overeenkomst tussen beeld en gesproken taal!
O, dat is ook een goeie! Alleen even kijken of dat wat wordt als vegetariër in Spanje…
Of gewoon los gaan op de duolingo? En daarna toch gewoon naar de borrel 😉
Met duolingo kom ik er nu niet meer. Maar ik heb wel gedacht om inderdaad iets van zelfstudie te doen in die twee uurtjes voor de borrel ja!
Prachtig dat de Spaanse gemeenschap zoiets opgezet heeft, maar jammer dat er eigenlijk niets geleerd wordt. Wel super dat je een leuke groep mensen hebt leren kennen zo.
Haha, ik vind het heel typisch voor hoe de overheid is georganiseerd hier. Op papier help je immigranten, je houdt mensen aan het werk, maar dat het resultaat nul is, dat is niet relevant.
Wat leuk! Dat is toch hoe het altijd en overal werkt: wil je mensen ontmoeten, sluit je je aan bij een groep. Of het nu een hobby, een sportclub, (vrijwilligers)werk of een cursus is; dat maakt niet uit. Het was niet je doel, maar toch leuk. Denk dat sociale contacten nog belangrijker zijn dan Spaanse kennis. Nu nog aansluiting vinden bij een groep mensen waarbij de voertaal Spaans is en je komt er wel. Dat geschiedenisklasje klinkt als een interessante optie. Leer je meteen over de Spaanse geschiedenis.
Die geschiedenisleraar mag ik nu al! 😀
Ik ook!
Jammer dat het niveau van de Spaanse les zo dramatisch is. Wel typisch dat iedereen de les blijkbaar braaf uit zit, zonder vragen te stellen over de inhoud en de aanpak. Als NT2 docent – OK, dat is wel een kwart eeuw geleden – had ik vaak kritische leerlingen.
Heb je ook aan intercambio gedacht?
Ik was ook stomverbaasd dat er mensen waren die al drie jaar naar die lessen gaan en dat iedereen dit niveau zo gelaten accepteert. Voor de docent lijkt me er trouwens ook geen bal aan, maar die mag met de kerst met pensioen, dus die zit het waarschijnlijk wel uit. Intercambio is ook een goeie, zeker omdat ik met name behoefte aan conversatie heb. Er wordt op die school ook Engelse les aan Spanjaarden gegeven, wellicht zitten daar best gegadigden tussen.
Is het klasje ook nog een beetje in de buurt, of is de streek zo uitgestrekt dat alles ver weg is?
Enorm in de buurt! Kwartiertje met de auto, dan nog vijf minuutjes lopen.
Zo zie je maar weer waar een lesje Spaans goed voor is. School is een goeie plek om te socializen
Goede manier om sociale contacten op te bouwen. Nog veel succes met de geschiedenis les en Spaanse contacten.
Misschien wil je ook Engelse les aan Spanjaarden geven?
Geen Spaanse formulieren invullen maar een borreluurtje. Goeie ruil.